தாயுமானவா!

ஒம்நமசிவாய ஒம்நமசிவாய  

ஒம்சிவாய ஒம்சிவாய 

ஒம்நமசிவாய 

திருச்சிமலைக் கோட்டை தன்னில் திகழ்ந்தருளும் ஆண்டவா
  தேவிமட்டு வார்குழலி துணையுடனே ஓடிவா
கருப்பிணியின்  துயரம் போக்க தாயின் வேடம் பூண்டவா
   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

ஆலம்  அள்ளித் தான் குடித்து அமரர்குலம் காத்தவா
   அன்னை மட்டு வார்குழலி கரம்பிடித்து ஓடிவா
காலமெல்லாம் உன்னிரண்டு கால்பிடித்து வேண்டினேன்.
   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

ஆதரவு கேட்டுஉந்தன் அடிகளையே பற்றினேன் 

   அப்பனே உன் கோயில்தன்னை அனுதினமும் சுற்றினேன்.

காதலாகி கசிந்துருகி கரங்குவித்து வேண்டினேன்.

   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

சின்னப்பிள்ளை ஊனைக்கேட்ட சித்தத்திலே பித்தமோ 

   சிறியேன் என்னை சோதிக்கவே இன்னும் என்ன திட்டமோ 

கண்ணப்பனின் கண்பறிக்க போட்ட வேடம் போதுமே 

   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

தில்லையிலே நந்தனார்க்கு நந்திவிலக வில்லையா

  திருவடியார் பாடகோயில் கதவும்திறக்க வில்லையா   

கல்லைத்தெப்ப மாக்கிஅப்பர் கடலில் நீந்த வில்லையா 

   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

சுந்தரனார் காதலுக்கு தூதுசெல்ல வில்லையா 

   துயரம்கொண்ட கர்ப்பிணிக்கு தாயுமாக வில்லையா 

கந்தவேலைப் போல நானும் உந்தன்பிள்ளை  அல்லவா 

   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

அலைதவழும் இராமநாத ஜோதிலிங்க ரூபமே  

   அருணை மலை தீபமே என் அகம் நிறைந்த ஜோதியே

கலைதவழும் ஆனைக்காவில் காக்கும் ஜம்பு கேஸ்வரா

   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

மண்சுமந்து அடிகள் வாங்கி மாயம் செய்த மன்னவா 

   மதுரைநகர் நரிகளெல்லாம் பரிகளாகச் செய்தவா 

கண்திறந்து கனல்பொழிந்து  கீரன்திடம் கண்டவா 

   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

அணையுடைத்து மதுரையினை அலறவைத்த சுந்தரா 

   அகங்குழைந்து பாண்டியனுக் கருள்கொடுத்த ஈஸ்வரா

கணைதொடுத்த மன்மதனை கண்திறந் தெரித்தவா 

   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

பிட்டுக்காக மண்சுமந்து பிரம்படியும் வாங்கினாய் 

   பிரம்மன்தலை தூக்கிக்கொண்டு பித்தனாக சுற்றினாய் 

கட்டும்உள்ளக் கோயில்காண மட்டும்நேரம் இல்லையோ

   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

ஆதியும்நீ  அந்தமும்நீ  ஆட்டுவிக்கும் சக்திநீ 

   அத்தனும்நீ அம்மையும்நீ ஆளுமெங்கள் அரசும்நீ

காதில்வேதம் பிள்ளைஓத கேட்டுக்கொண்ட சீடன்நீ 

   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

நஞ்சைஅள்ளி உண்டபாசம் தேவருக்கு மட்டுமோ 

   நற்றமிழில் சொக்கும் மனம் நால்வருக்கு மட்டுமோ 

கஞ்சனோநீ கருமியோநீ கனிவுஉனக் கில்லையோ 

   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

இடபவாக னத்திலேறி  இன்னருளைக் காட்டவே 

   இடதுபாக சக்தியோடு இறங்கிவருக ஈஸ்வரா 

கடவூர்தன்னில் காலால் எட்டி காலனை உதைத்தவா 

   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

மாலவனும் கண்டறியா மலரடிகள் கொண்டவா
   மமதைகொண்ட பிரம்மனுக்கு மாயம்காட்டி நின்றவா
காலடியும் மேல்முடியும் காட்டும் வரை விடுவேனோ ?
    கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

முத்தமிழில் நான் தொடுத்த முத்துமாலை எத்தனை?
   மூச்சடக்கி முக்குளித்து முத்தெடுத்த தெத்தனை?
கத்துகின்ற கவிதையெல்லாம் காதில் எட்ட வில்லையோ?
   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

பாதகங்கள் கண்டதும் நான் பார்த்தொதுங்கிப் போகிறேன்.

   பாவம்மேதும் செய்ததில்லை பயத்துடனே வாழ்கிறேன்.

காதறுந்த ஊசிபோல கடைசிவரை வாழ்வேனோ ?

   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

உயிரிருக்கும் காலம்வரை உந்தன்நாமம் சொல்லுவேன்.

   உந்தன் நாமம் சொல்லிச் சொல்லி ஊழ்வினையை வெல்லுவேன் .  

கயிலைமலை காட்சிதனை காட்டும்வரை விடுவேனோ?

   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா

உன்னைவிட்டு வேறுயாரை உரிமையோடு பாடுவேன்?
   உந்தன்கோயில் விட்டுஎந்த ஊரைநோக்கி ஓடுவேன்?
கன்னல்மொழி கவிதைபாடி காலடியில் வீழ்கிறேன் 

   கருணைகொண்டு கண்திறக்க வேண்டும் தாயுமானவா.

                                                                   
                                                                                                                                                                              -சிவகுமாரன்

              பாடியிருப்பவர் : பிரபாகரன் 

உன்னை விடுவேனோ ?

சிவாயநம ஓம் - ஓம்

  சிவாயநமஹ

சிவாயநம ஓம் - ஓம்

  சிவாயநமஹ  

சிவாய நமஓம் சிவாய நமவென
   சிந்தித் திருக்கின்றேன்
சிவாய நமஓம் சிவாய நமவென
   சொல்லித் திரிகின்றேன்
சிவாய நமவென சொல்லும் வேளை
  சோகம் மறக்கின்றேன்
சிவாய நமவென சொல்லிச் சொல்லி
   தேகம் வளர்க்கின்றேன்.                               (சிவாயநம ஓம்) 1 .


பிட்டுக்காக மண்ணைச் சுமந்தீர்
   பிரம்பால் அடிபட்டீர்
கொட்டில் உள்ளே நரியை அடைத்து
   குதிரை ஆக்கினீர்
கட்டுக் கட்டாய் விறகு சுமந்து
   கூடல் வலம் வந்தீர்
முட்டாள் அடியேன் முகத்தைக் காண

   முடியா தென்கின்றீர்.                                      (சிவாயநம ஓம்) 2.

ஏழைத் தருமி இன்னல் தீர்க்க 

   எழுதிக் கவி தந்தீர் 

வாழத் துடித்த மார்க்கண் டேயர்

   வாழ்நாள் கூட்டினீர் .

ஆழக் கடலில் அமிழப் போட்ட

   அடியார் உயிர் காத்தீர்

பாழும் உலகில் நான்படும் இன்னல் 

   பார்த்தும் ஏன் இருந்தீர்?                                  (சிவாயநம ஓம்) 3.   

தாயாய் வந்து தருணம் பார்த்து 

   பிள்ளை பெற வைத்தீர் .

நோயைத் தந்து நாவுக் கரசை 

   நீரே ஆட கொண்டீர் .

பேயாய் மாறும் பெருங்கதி கேட்ட 

   பெண்ணுக் கருள் செய்தீர்.

நாயேன் தனக்கு நல்லருள் செய்ய 

   நாளேன் பார்க்கின்றீர் ?                                    (சிவாயநம ஓம்)  4.

 

கண்ணில் இரத்தம் வடியக் காட்டி 

   வேடன் திறம் பார்த்தீர்.

சின்னப் பிள்ளைக் கறியைக் கேட்டு

   தொண்டர் தரம் பார்த்தீர் .

கண்ணைத் திறந்து கனலைக் கக்கி 

   கீரன் திடம் பார்த்தீர் 

என்ன சோதனை எனக்கு வைப்பீர் 

   எதனை எதிர் பார்த்தீர் ?                                     (சிவாயநம ஓம்) 5.

காமப் பெண்களின் சாபம் தீர்க்க
   கைவளை மணி விற்றீர்
மாமன் வேடம் புனைந்து வந்து
   மங்கையின் வழக்குரைத்தீர் .
தாமரைக் குளத்தில் பலகை எடுத்து
   சங்கத் தமிழ் வளர்த்தீர்
பாமரக் குளத்தில் மூழ்கிய என்னை
   மீட்டிட ஏன் மறந்தீர் ?                                           (சிவாயநம ஓம்) 6.


சிலந்தி யானை பன்றிக் கெல்லாம்
   சிவகதி தனைத் தந்தீர் .
பலத்த மீனை வளைத்துப் பிடித்து
   பரகதி பெறச் செய்தீர் .
தலத்தில் முளைத்த தருக்களைக் கூட
   சந்நிதி தனில் வைத்தீர் .
உளத்தில் இருத்தி உம்மைத் தொழுதேன்

   எமக்கு என்  செய்தீர் .                                             (சிவாயநம ஓம்) 7.

ஆல கால விடத்தை உண்டு 

   அமரர் தமைக் காத்தீர்.

சூலா யுதத்தால் மும்மல மறுத்து 

   சுடரைக் காட்டினீர்.

மூலா தாரக் கனலுக் குள்ளே 

   மூண்டு வெளி வந்தீர்,

காலால் உதைத்து கனலை எழுப்பிக் 

   காக்க வருவீரே ,                                                      (சிவாயநம ஓம்) 8 .

காசும் பணமும் பொன்னுக் மணியும் 

   கணக்கின்றி நான் வேண்டேன்.

பேசும் படியாய் பெரியோன் ஆகும் 

   பெருமை நான் வேண்டேன். 

தேசம் எங்கும் திருவருள் வேண்டித் 

    தேடித் திரிகின்றேன் 

 நேசம் கொண்டு நீ வருவாயென 

   நாளைக் கழிக்கின்றேன்.                                       (சிவாயநம ஓம்) 9 .

பிறவி எடுத்த நாள்முதல் உந்தன்

   பேர் சொல்லி வருகின்றேன்.

உறவும் நட்பும் உலகும் மறந்து 

   உன்னைத் தொடர்கின்றேன்

இரவும் பகலும் இன்னருள் வேண்டி 

   ஏங்கிக்  கிடக்கின்றேன் 

வருவீர் வருவீர் என எதிர்பார்த்து

   வாழ்ந்து கழிக்கின்றேன்.                                     (சிவாயநம ஓம்) 10. 

காசியும் கங்கையும் வந்து வணங்கி 
   கருமம் தொலைத்தறியேன்    
வாசி அடக்கி வாழ்ந்து சிறக்கும் 
   வழியும் நானறியேன்
வீசிய காற்றில் வீழும் சருகாய் 
   விதிவழி நடக்கின்றேன்
ஈசனே உந்தன் இணையடி பற்றி 
   எதையும் கடக்கின்றேன்                                     (சிவாயநம ஓம்) 11. 

காற்றாய் நிலமாய் கனலாய் புனலாய் 
   உன்னைக் காண்கின்றேன் 
நேற்றாய் இன்றாய் நாளாய் பொழுதாய்
   நின்னைத் தொழுகின்றேன் 
கூற்றுவன் தன்னை உதைத்த காலில் 
   கும்பிட்டு விழுகின்றேன் 
ஏற்றுக் கொள்வீர் என்றோர் நினைவில் 
   இன்னும் வாழ்கின்றேன்.                                    (சிவாயநம ஓம்) 12. 

போற்றி உம்மை  புகழ்ந்து பாடி
   பாதம் பணிகின்றேன் 
நீற்றைப் பூசி நின்னைத் தொழுது 
   நெஞ்சம் குளிர்கின்றேன்
ஆற்றுப் படுத்தி ஆட்கொள் வீரென
   ஆசைப் படுகின்றேன்
தோற்றுப் போவேன் எனவெண் ணாதீர்
   தொடர்ந்து நான் வருவேன்.                                (சிவாயநம ஓம்) 13. 

எல்லாத் துயரும் எனக்களித் தாலும்
    ஏற்றுக் கொள்கின்றேன்.
பொல்லா  நெருப்பில்  போட்டெடுத் தாலும் 
   பொறுமை காக்கின்றேன்.
சொல்லா திருந்து சோதித் தாலும்
   சுகமாய் பின் வருவேன் 
நில்லா உலகம் நின்று போனாலும் 
   நின்னை நான் மறவேன்.                                       (சிவாயநம ஓம்) 14. 

துன்பம் சோதனை தொடர்ந்து வந்தால் 
   துவண்டு போவேனோ ..?
இன்பத் தரிசனம் எட்டும் பயனை 
   இழக்க விடுவேனோ...?
அன்பைக் காட்டி அருளும் நாள் வரை 
   அயர்ந்து போவேனோ..? 
உன்பதம் பற்றி உருகிக் கிடப்பேன் 
   உன்னை விடுவேனோ..?                                      (சிவாயநம ஓம்) 15. 

                                                                                                              
                                                                                               -சிவகுமாரன்
பாடலை பாடுபவர் - பிரபாகரன்

ஜோதி கண்டேன்

ஒம்நமசி வாயவென
  உள்ளம் உயிர் உள்ளிருந்து
நாமணக்க நானுரைக்கும் மந்திரம் -அந்த
சோமனையே கட்டிவரும் எந்திரம்.

பித்தனவன் பேரைச் சொல்லி
  மத்த சுகம் தூரத் தள்ளி
நித்தம்நித்தம் நான் படிக்கும் பாட்டு - என்
அத்தனவன் இன்னருளைக் கேட்டு.

நானுரைக்கும் நூறு கவி
  நாயகனின்  காதில் சென்று
தேனொழுகச் செய்து தித்திக்காதோ -என்
கானம் தவிர்த்தால் அதுவும் காதோ?

ஆதிசக்தி அம்பிகைக்கு 
  அண்டம் புவி ஆளச் சொல்லி 
பாதி உடல் தந்தவனைப் போற்றி - ஒரு 
ஜோதி கண்டேன் உள்ளமதில் ஏற்றி. 

தஞ்சமென அப்பனவன் 
  தாள்பிடித்து நான் தொழுது 
அஞ்செழுத்து மந்திரத்தை ஓதி - என் 
நெஞ்சுக்குள்ளே தீவளர்த்தேன் ஊதி.

உள்ளுக்குள்ளே மூண்டெழுந்து 
  நின்றெரியும் ஜோதியினை 
சொல்லுக்குள்ளே கொண்டுவரக் கூடுமோ?- அவன் 
வல்லமையை நாவெழுந்து பாடுமோ?

காலடியும் மேல்முடியும் 
  கண்டுகொள்ள போட்டியிட்டு 
மாலவனும் பிரம்மனுமே தோற்க -ஒரு 
காலம் வருமோ எனையும் ஏற்க ?

வேதங்களில் நான்குமாகி 
  பூதங்களில் ஐந்துமாகி 
ஆதாரங்கள் ஆறின் வழி தெரிவான் - அவன் 
பாதாளமும் வானுலகும் விரிவான். 

இச்சை கொண்ட தேவரெல்லாம் 
  இன்னமுதம் அள்ளித்தின்ன 
நச்சை மட்டும் தானே உண்ட சாமி - இட்ட 
பிச்சையிலே வாழுதிந்த பூமி. 

ஆலமுண்ட கண்டனிடம் 
  பாலகனும் ஓடிவந்து 
ஓலமிடக் கண்டு உள்ளம் பதைத்தான் - அவன் 
காலனையே காலால் எட்டி உதைத்தான். 

கண்ணப்பனின் கண்பறித்து 
  சின்னப்பிள்ளை ஊன் அரிந்து 
என்ன பயன் கண்டு கொண்டான் அறியேன் - அந்த 
மன்னனிடம் மாட்டிக் கொண்டேன் சிறியேன்.

பிட்டுக்கென மண்சுமந்து 
  பிரம்படியால் புண்சுமந்து 
கட்டிக்கொண்ட புண்ணியங்கள் என்னவோ? - அவன் 
பட்டதெல்லாம் தன்னடியார்க் கல்லவோ ! 

செட்டிப் பெண்ணின் தாயுமாகி 
  பட்டினத்தார் சேயுமாகி 
இட்டமுடன் கொண்ட வேடம் கொஞ்சமோ - இன்னும் 
திட்டமிடும் மேடை எந்தன் நெஞ்சமோ?

இன்பம் வரும் வேளையிலும் 
  துன்பம் வரும் வேளையிலும் 
ஜம்புலிங்கம் பேரைச் சொல்லித் துதிப்பேன் - பொன் 
அம்பலத்திலே மனதைப் பதிப்பேன்.

நெற்றிவிழி யால்மதனைச் 
  சுட்டவனின் பாதமலர் 
பற்றிக்கொண்டு நான்துதித்துக் கிடப்பேன்- அவன் 
உற்ற துணையால் விதியைக் கடப்பேன்.

நெட்டநெடு மாமலையாய் 
  நின்றவனின் பாதமண்ணை 
தொட்டெனது பாவங்களைத் தீர்ப்பேன்-மலை 
சுற்றிவந்து புண்ணியங்கள் சேர்ப்பேன்.

உண்ணாமுலை தேவியோடு 
  ஓடிவந்து காட்சிதர 
அண்ணாமலை தாள்வணங்கி வருவேன்- தவம் 
பண்ணாமலே கேட்டவரம் பெறுவேன்.

கோளனைத்தும் கூடித் தொழும் 
   கூத்தனவன் கால்பிடித்து 
காலனையும் நானெதிர்த்து வெல்வேன் - வாழ் 
நாளனைத்தும் அஞ்செழுத்தைச் சொல்வேன்.

நீற்றை  அள்ளிப் பூசிக்கொண்டு 
  நேசன்புகழ் பேசிக்கொண்டு 
போற்றுகின்றேன் அய்யனவன் பேரை - மனதில் 
ஏற்றிக்கொண்டு ஓட்டுகின்றேன் தேரை.

பாடுபட்டுக் காத்த உயிர் 
  கூடுவிட்டு ஓடும்வரை 
ஆடுகின்ற ஆட்டங்களும் எத்தனை - பதறி 
தேடுகின்றேன் ஆட்டுவிக்கும் பித்தனை. 

சிவகுமாரன் 

 

  பிரபாகரனின், ஊனை உருக்கும்  குரலில் இறையனுபவம் பெறுங்கள்

சமர்ப்பணம் : 
அருட்கவி வலைத்தளத்திற்கு தொடர்ந்து ஆதரவு  அளித்து வந்த, இறைத்தொண்டர் அமரர் : இராஜராஜேஸ்வரி அவர்களுக்கு  

ஆண்டுதோறும் நடப்போம்.

பழனிமலை தணிகைமலை 

   பரங்குன்றம் சுவாமிமலை
அழகர்மலை செந்தூர் அலை எங்கும் - எங்க(ள்)
   ஆறுமுகா உந்தன் அருள் பொங்கும்.

பார்வதியின் வேலெடுத்து 

   பகைவெல்ல  சூளுரைத்து
சூரர்குலம் வேரறுத்துக் கொன்றாய்-அந்தச்
   சூரனையும் சேவலாக்கி நின்றாய்.

சுட்டபழம் கேட்ட அவ்வை
   செந்தமிழில் நீ மயங்கி
இட்டமுடன் நாவல்கனி பறித்தாய்- அதை
   எடுத்தவள் மணல் ஊதச் சிரித்தாய்.

கண்ணில் காதல் கொப்பளிக்க
   கணபதி ஒத்துழைக்க
கன்னிமானைத் தேடுவதாய் துரத்தி - நீயும் 

   கவர்ந்திட்டாய் மயங்கினாள் குறத்தி.

புள்ளிமானைத் தேடிக்கிட்டு 

   பொறுப்பின்றி மெனக்கெட்டு

வள்ளி பின்னே சுத்தி நீயும் திரிந்தால் - உன்னை
   வையப் போறார் அப்பனுக்குத் தெரிந்தால். ...

வேதகுரு பிரம்மனையே
   வேதத்திற்குப் பொருள்கேட்டு
சோதித்தது போதுமடா குறும்பா-எம்மைச்
   சோதித்திட உந்தன் மனம் இரும்பா?

அத்தனுக்கேப்  பிரணவத்தின்

   அரும்பொருள் சொல்லிவைத்த 

புத்திரனே ஞானஸ்கந்த குருவே - எங்கள் 

   புத்தியெல்லாம் உந்தன் எழில் உருவே,

அப்பன் மேலே கோச்சுக்கிட்டு 

   ஆண்டிக்கோலம் பூண்டுக்கிட்டு
தப்புசெய்ய வேணாமய்யா கந்தா- உன்னைத்
   தாங்கிக்குவோம் கீழிறங்கி வந்தா

உச்சிமலை ஏறிக்கிட்டு 

   ஒய்யாரமா நின்னுக்கிட்டு
பச்சபுள்ள பேலெதுக்கு ஆட்டம்? - உன்னைப்
   பாக்க இங்க காத்திருக்கு கூட்டம்.

கோவணத்தக் கட்டிக்கிட்டு 

   குன்றின்மேலே ஏறிக்கிட்டு
தேவையில்லை இந்தக் கோபம் முருகா - எங்கள்
   தேவையெல்லாம் தீர்க்க ஓடி வருவாய்.

ஆறுபடை வீடு நோக்கி 

    ஆறுதலைத் தேடி வந்தோம் 

ஆறுதலைக் கொண்ட எங்கள் சாமி- நீயும் 

   ஆசைமுகம் ஆறிலொன்றைக் காமி. 

கந்தா உன்னைப் பாடிக்கொண்டு

   கால்வலிக்க ஓடிக்கொண்டு
வந்து நின்றோம் உந்தன் வாசல் தேடி - நீயும்
   வழங்கிட வேணும் அருள் கோடி

கால்வலியைத் தாங்கிக்கிட்டு 

   கண்டதையும் தின்னுக்கிட்டு

வேல்முருகா உன்னைக் காண வந்தோம் - எங்க(ள்)
   வேண்டுதலை உன்னிடத்தில் தந்தோம்.

சொந்தவேலை விட்டுப்புட்டு

   சொந்தங்களைக் கூட்டிக்கிட்டு

கந்தா உன்னைக் காண ஓடி வாரோம்- நீயும்
   கண்டுக்காட்டி என்ன செய்யப் போறோம்?

வேலையெல்லாம் தள்ளிவச்சு  

   வேலை மட்டும் நெஞ்சில் வச்சு
வேலவனைக் காண இந்த ஓட்டம் -இப்ப
   வேறெதிலும் இல்லை எங்கள் நாட்டம்.

வெயில்,பனி பார்க்கவில்லை 

   வெட்டிப்பேச்சு பேசவில்லை 

மயிலோனே நீதான் எங்கள் எண்ணம் - உந்தன் 

   மனதையும் வெல்வோம் அது திண்ணம் .

   

கார்த்திகேயா உன்னை நாங்கள்
   கால்வலிக்கத் தேடிவந்து
பார்த்தவுடன் போகும் வலி பறந்து- எம்மை
   பார்த்துவிடு பன்னிருகண் திறந்து.

பாலசுப்ர மணியனே 

   பார்வதியின் பாலகனே

காலமெல்லாம் உன்னைப் பாடிக் கிடப்போம் - உன்னைக்
   கண்டுவர ஆண்டுதோறும் நடப்போம்.

தண்டாயுத பாணி உன்னைத்
   தமிழ்கொண்டு பாடுதல்போல்
உண்டோ வேறு இன்பங்களும் எமக்கு- இதில்
   உண்மை சொல்லு இஷ்டம் தானே உமக்கு(ம்)?

கண்ணு ரெண்டும் பூத்துப் போச்சு
   காலு கையி வேத்துப் போச்சு
ஒண்ணுமில்லை எமக்கிந்த வாட்டம்  -நாங்க
   உன்னை சும்மா விட்டு விட மாட்டோம்.

-சிவகுமாரன் 

 என்னை எழுத வைத்ததும் , என் தம்பி பிரபுவை பாட வைத்ததும்

 அந்த அழகன் முருகனே. 

அதோபார் அவன்.

+

வெண்பா 

தூரம் பெரிதோ, துணையாய்க் கந்தனவன்
பாரம் சுமந்து பயணிக்க ? -  நேரம்
நெருங்கியது , நீங்கள் நினைத்ததை எல்லாம்
அருள அதோபார் அவன்.

-சிவகுமாரன்

தைப் பூசத் திரு நாளின்று பாதயாத்திரை செல்லும்  எங்கள் குழுவினருக்கு சமர்ப்பணம் 

அழகன் முருகன்

(வழிநடைப் பாடல்)

அரோகரா ஓம் அரோகரா 

            அழகன் முருகன் அரோகரா 

   அரோகரா வேல் அரோகரா 

                அறுபடை முருகன் அரோகரா 

பழனியில் முருகன் படைவீடு - அங்கு 

   பாதங்கள் தேய நடைபோடு 

அழகன் முருகன் அருள்தேடு - அவன் 

   அடிதொழ மறந்தால் வரும்கேடு .                              (அரோகரா)

கவலைகள் இருந்தால் தள்ளிப்போடு- அதை 

   கந்தனவன் காலடியில் அள்ளிப்போடு !

அவனிடம் துயரங்கள் சொல்லிப்போடு - அவன் 

   அருள்மழை பொழிவான்  துள்ளி ஆடு !                    (அரோகரா)

காவடி  தூக்கி மலையேறு -அவன் 

   காலடி பணிந்து  மனம் ஆறு 

பாவங்கள் தீர்த்திட வருமாறு -அந்தப் 

   பாலனை அழைத்து உன் குறை கூறு!                          (அரோகரா)

சரவணப் பொய்கையில் நீராடு - உன் 

   சங்கடம் கழியும் நீரோடு !
வரங்களைத் தரச்சொல்லு சீரோடு - அதை 
   வடிவேலன்  தரும்வரை போராடு!                                 (அரோகரா)

கந்தனுக்கு முகங்கள் ஓராறு - நம்மைக் 
   காத்திடும் கரங்கள் ஈராறு !
செந்தில்வேலன் பேரைச் சொன்னால் சுகம் நூறு -இது 
   சித்தரெல்லாம் கண்டு  சொன்ன வரலாறு                 (அரோகரா)

தண்டபாணி ஏறிவரும் தங்கத்தேரு - அது 
   தகதக வெனவே  மின்னும் பாரு 
கண்டுகொள்ள வேணுமடா கண்கள் நூறு - அதைக் 
   கண்ட பின்னே கவலைகள் ஓடும் பாரு!                    (அரோகரா)

பாடலை பாடியிருப்பது : பிரபு & சுற்றத்தார் 

இசை : செல்வன் 

-சிவகுமாரன் 

வைத்தீஸ்வரா!

உள்ளத்தில் பெருங்கோயில் உனக்காகக் கட்டி அதில்
    உன்திரு லிங்கம் வைத்து
   ஓமென்னும் மந்திரம் ஒவ்வொரு கணந்தோறும்
    உளமார உச்சரித்து
தெள்ளத் தெளிவாக சீவனே சிவமென்று
   தேர்ந்து நான்  போற்றுகின்றேன்
   தீராத நோயொன்றும் தீண்டாமல் நீதந்த
   தேகத்தைக் காத்து நிற்பாய்
புள்ளுக்கும் "இருக்'கிற்கும் வேளுக்கும் அருள் செய்து
   புவனங்கள் காக்கும் நாதா
   புவிதன்னில் ஒருபோதும் பிணியென்றும் மூப்பென்றும்
   புலம்பாத சக்தி நீ தா.
அள்ளக் குறையாத அமுதத்தில் ஒருதுளி
   அடியேனும் அருந்தத் தாராய்
   அகிலத்தின் பிணிதீர்க்கும் அருள் தையல் நாயகி
   அகம் ஆளும் வைத்தீஸ்வரா!

ஓவாது சுற்றிடும் ஒன்பது கோள்களும்
   ஒவ்வொன்றாய் வரிசை கட்டி
   ஒருநூறு முறைஎன்னை வாட்டிவிளை யாட நீ
   வேடிக்கை பார்த்தல் முறையோ ?
பூவானம் பொன்பூமி  பூங்காற்று பொன்தழல்
   புனலென்னும்  பூதமைந்தும்
   பொட்டிக்குள் பாம்பாகி  உன்ஆணை கேட்கஓர்
    பொருட்டாமோ கோள்களெல்லாம்?
நோவாது சலியாது நோயொன்றும் தீண்டாது
    நீதந்த தேகம் கொண்டு
    நூறாண்டு காலம்உன் புகழ்பாடிப் பாடியே
    நின்பாதம் சேர வேண்டும்
ஆவாத காரியம் ஒன்றுண்டோ அவனியில்
   அய்யா உன் பார்வை பட்டால்?
   அகிலத்தின் பிணி தீர்க்கும் அருள் தையல் நாயகி
   அகம் ஆளும் வைத்தீஸ்வரா!

 காயமது பொய்யென்று காலம் கழிப்பவர்
   காலனை  வெல்வதுண்டோ?
   காயமிதில் உன்கோயில் கட்டியபின் நீயதனை
   காணாமல் விடுதல் நன்றோ?
மாயமோ மந்திரமோ காட்டிஎன் பிணியெலாம்
   மாய்த்து எனை மகிழ வைப்பாய்
   மருந்தோடு தினந்தோறும் மல்லாடும் துயர்நீக்கி
   மகனென்னை  வாழ வைப்பாய்
தூயமனம், தேக்குஉடல் தெய்வம் வந்து வாழுமிடம்
    தூயவா குடியேறவா!
    ஜோதிமய மாயுன்னை பாவித்து உள்ளத்தில்
    தீபமாய் ஏற்றினேன் வா!
ஆயகலை அத்தனைக்கும் அதிபதியே, தேகத்தை
   ஆலயமாய் ஆக்கிவிட வா!
   அகிலத்தின் பிணி தீர்க்கும் அருள் தையல் நாயகி
   அகம் ஆளும் வைத்தீஸ்வரா!

தெப்பமாய் கல்லையே உருமாற்றிக்  கரைசேர்த்து
   திருநா-வைக் காக்க வில்லையா?
   தீமூண்ட சுண்ணாம்புச் சூளையில் நீவந்து
   தென்றலாய் வீச வில்லையா  ?
வெப்புநோய் கண்ட உன் பக்தனை ஆட்கொண்டு
   வெந்துயர் நீக்க வில்லையா?
   விழிய்ற்று நின்ற உன் தோழனாம் சுந்தரன்
   வேதனை போக்க வில்லையா?
செப்புமுலை தெள்ளமுதம் சீர்காழி பிள்ளைக்கு
    சிவசக்தி ஊட்ட வில்லையா?
    சிறுபிள்ளை உயிர்காக்க நீ அன்று காலனை
    சினங்கொண்டு உதைக்க வில்லையா?
அப்பா உன் பிள்ளை நான் அழைக்கின்ற ஓலம் உன்
   அருட்செவியில் கேட்க வில்லையா?
   அகிலத்தின் பிணி தீர்க்கும் அருள் தையல் நாயகி
   அகம் ஆளும் வைத்தீஸ்வரா!


பிட்டுக்கு மண்தூக்கி பிரம்படியும் தான்வாங்கி
   பேதைக்கு உதவ வில்லையா ?
   பெண்ணுருவை வெறுத்திட்ட புனிதவதி அன்னைக்கு
   பேயுருவைத் தர வில்லையா?
திட்டமுடன் தருமிக்கு தேன்கவிதை தந்துதவி
   தீவறுமை போக்க வில்லையா?
   தீநாகம் தீண்டிய சிறுபிள்ளை இன்னுயிரை
   திருப்பிநீ தர வில்லையா?
நட்ட நடு நிசிதன்னில் திமிர் கொண்ட பாணனை
   நாட்டை விட்டு ஓட்ட வில்லையா?
   நரியெல்லாம் பரியாக்கி நான்மாடக் கூடலில்
   நாடகம் காட்ட வில்லையா ?
அட்டமா சித்திகள் அருளும் நீ பிணிநீக்கி
   அருள்காட்ட மனமில்லையா?
   அகிலத்தின் பிணி தீர்க்கும் அருள் தையல் நாயகி
   அகம் ஆளும் வைத்தீஸ்வரா!

வேலனைச் சோதிக்க புவிவலம் வரச் சொல்லி
   வேடிக்கைப் பார்த்து நின்றாய்.
   வேடனைச் சோதிக்க விழிதன்னில் செங்குருதி
   வழிந்தோடக் காட்டி நின்றாய்.
பாலனின் உயிர்காத்த பாதத்தில் வீழ்ந்தபின்
    பயமெந்தன் வாழ்வில் இல்லை!
    பரமனே நீயெந்தன் பக்தியைச் சோதித்துப்
    பார்க்கவோர் வழியுமில்லை!
காலனை நானாக கைதட்டிக் கூப்பிட்டு
   காலம் முடிக்க வேண்டும்!
   கடமைகள் ஒவ்வொன்றாய் கழிந்தபின் நீயெந்தன்
   கணக்கை முடிக்க வேண்டும்
ஆலமா விஷம் தன்னை அள்ளிக் குடித்த நீ
   அணைத்தென்னைக் காக்க வேண்டும்!
   அகிலத்தின் பிணி தீர்க்கும் அருள் தையல் நாயகி
   அகம் ஆளும் வைத்தீஸ்வரா!

இப்பிறவி தன்னிலே எதிர்கொள்ளும் இன்னல்கள்
   எல்லாம் நான் தாண்ட வேண்டும்!
   இன்னுமோர் பிறவிநான் எடுக்காமல் என்னை நீ
   ஏற்று ஆட்  கொள்ள வேண்டும்!
முப்புரம் எரித்த நீ முக்கண் திறந் தென்றன்
    மும்மலம் எரிக்க வேண்டும்
    மூச்சுள்ள நாள்வரை முடியாது என்றுநான்
    முடங்காமல் இருக்க வேண்டும்!
எப்போதும் எங்கேயும் எறும்புபோல் தேனிபோல்
    இயங்கிடும் தேகம் வேண்டும்!
    எந்த ஓர் நிலையிலும் எதற்கும் கலங்காத
    இதயம் நீ அருள வேண்டும்!
அப்பனாய்  அன்னையாய் உன்னையே எண்ணினேன்
   ஆதரவு காட்ட வேண்டும்
   அகிலத்தின் பிணி தீர்க்கும் அருள் தையல் நாயகி
   அகம் ஆளும் வைத்தீஸ்வரா!

என்புதோல் போர்த்திய இந்த ஓர் தேகத்தில்
   எத்தனை போராட்டமோ?
   இடைவெளி இல்லாமல் இன்னமும் சோதிக்க
   என்மீது ஏன் காட்டமோ?
இன்பமய மானதாம் இவ்வுலகு என்று நான்
   எல்லோர்க்கும் சொல்வ தென்றோ?
   ஈசனின் அருள்பெற்ற பக்தனாம் என்றுநான்
   இறுமாந்து கொள்வ தென்றோ?
ஒன்பது துவாரத்து உடல்விட்டு உயிர்காற்று
   ஓடிவிடும் காலம் முன்னே
   ஓங்காரம் ஒலிக்க உன் ஆனந்த தாண்டவம்
   ஒருமுறை காட்டுவாயா>
அன்பையே சிவமென்று நம்பினே நீயென்னை
   அன்பினால் ஆள்வ தென்றோ?
   அகிலத்தின் பிணி தீர்க்கும் அருள் தையல் நாயகி
   அகம் ஆளும் வைத்தீஸ்வரா!

முக்கண்ணா பரமேசா மூவுலகின் சர்வேசா
   முகுந்தனின் மைத்துனா வா !
   மூலனை ஆட்கொள்ள பூவுடல்  மறைத்தவா
   முக்திக்கு வழிகாட்ட வா !
நக்கீரன் தமிழோடு விளையாட வந்தவா
   நற்றமிழ் கவிதந்தவா !
   நான்மாடக் கூடல்நகர் தமிழ்ச் சங்கம் கண்டவா
   நடராஜா நலங்காக்க வா !
சொக்கனே சுந்தரா சுடரும் பிறைச் சந்திரா
   சோமேசா இராமேஸ்வரா !
   சூரர்குல இராவணனும் தொழுதேத்தும் எளியவா
   சுடர்க் கண்ணா சுகம் கூட்டவா !
அக்கறைஎன் மேல்காட்டி அல்லல் துயர் பிணி ஒட்டி
   அருள்காட்டி இருள்ஓட்ட வா!
   அகிலத்தின் பிணி தீர்க்கும் அருள் தையல் நாயகி
   அகம் ஆளும் வைத்தீஸ்வரா!

திரிசூலம் கொண்டவா திசையெட்டும் ஆள்பவா
   திரிபுரம் எரித்தவா வா !
   தேயாத நிலவினை சடைதனில் கொண்டவா
   தேயாத தேகத்தை தா !
சரிபாதி தேகத்தை சக்திக்குத் தந்தவா
   சக்தியென் தேகத்தில் தா !
   சரியான பாதையில் தடுமாற்றம் இல்லாமல்
   சங்கரா வழிகாட்ட வா !
பெரியவா பிஞ்ஞகா பிச்சாடல் புரிந்தவா
   பித்தனே சித்தனே வா !
   பேராயிரம் கொண்ட பெருமைகள் வாய்த்தவா
   பிள்ளையாய் எனையேற்க வா !
அரிஅயன்  காணாத அடிமுடி கொண்டவா
   அடியேனுக் கருள் செய்ய வா !
   அகிலத்தின் பிணி தீர்க்கும் அருள் தையல் நாயகி
   அகம் ஆளும் வைத்தீஸ்வரா!

பாடியிருப்பவர் : பிரபாகரன். 

-சிவகுமாரன்